Schrijven kan hij zeker, maar kan hij ook wekenlang fietsen? Het begint niet veelbelovend als Jelle Brandt Corstius, net vertrokken in Amsterdam, al bij het eerste stoplicht met fiets en al omvalt.
Toch zet hij door, met in zijn fietstas een zakje met as van zijn vader Hugo. Die wil Jelle uitstrooien in de Middellandse Zee. Wat volgt is een ontwapenend eerlijk boek van een zoon over zijn vader.
Hugo Brandt Corstius, briljant columnist en wetenschapper, was geen makkelijke vader en evenmin een sympathiek man. Maar wat een karakter! Jelle haalt herinneringen op aan fietstochten en reizen met zijn vader, de schaamte die hem overviel als Hugo voordrong of mensen beledigde. Maar ook aan dierbare momenten, de ‘burgerlijke ongehoorzaamheid’ van Hugo die Jelle ook bij zichzelf herkent.
De lezer die hoopt op een verslag van een lange fietsreis vol heroïek, komt misschien bedrogen uit. As in tas is meer ‘as’ dan ’tas’. Toch valt er met Jelle onderweg ook veel te genieten, zoals over zijn verblijf in een luxe B&B met gestoffeerde badrand en Swarovski-kristal bij het ontbijt. Of de avond dat hij per ongeluk in een als restaurant vermomd bordeel eet. Na 17 dagen bereikt Jelle de Middellandse Zee. Daarna komen de tranen, een moment van bevrijding misschien.
Ik heb van dit boek genoten. Het enige punt van kritiek: het is te dun. Je bent klaar met lezen als je er nog lang geen genoeg van hebt.
Das Mag Uitgevers, 2016
