Daar gaan ze weer. Zwaarbepakt, steil omhoog en aangevallen door muggen, midges en steekvliegen. Wat bezielt Raynor Winn en haar man Moth om zo’n zware voettocht te maken? Gaan ze het redden, en vooral: pakt het nog een keer goed uit voor de ongeneeslijk zieke Moth?
Het Zoutpad
Miljoenen mensen lazen Raynor Winn’s debuut ‘Het Zoutpad’, waarin Raynor en Moth het Southwest Coastpath in Cornwall gaan lopen. Niet om een prestatie te leveren of voor een leuke vakantie; het is pure noodzaak. Ze zijn dakloos en moeten leven van minder dan 50 pond per week. En dat is nog niet eens het grootste probleem. Moth is ernstig ziek (CBD, een zeldzame hersenziekte). Hoewel de arts hem rust voorschreef, blijkt bewegen juist heel goed voor Moth uit te pakken. Hij wordt helderder en kan steeds beter bewegen. Het boek eindigt ermee dat Raynor en Moth een huis krijgen aangeboden en dat Moth gaat studeren en werken. Eind goed al goed?
De wilde stilte
Enkele jaren later verschijnt ‘De wilde stilte’. Daarin lezen we hoe Raynor haar boek over het Zoutpad publiceert en hoe dit een internationaal succes wordt. Er is ook een keerzijde. Moth krijgt terugvallen en kan eigenlijk niet meer werken. Een winterse wandeltocht in IJsland biedt enige verlichting.
Nog één keer
En nu is er dan ‘Landlijnen’. Raynor en Moth wonen en werken in het huis in Cornwall dat ze huren van een kennis. Met Moth gaat het niet goed. Hij valt geregeld ‘zomaar’ om, is extreem moe en slaapt heel veel. Raynor stelt voor om het nog één keer te proberen: een lange voettocht maken en kijken of dat opnieuw werkt voor Moth’s gezondheid.
Bedenken we toch zelf een route?
Ze maken het zichzelf niet makkelijk. Kiezen de Cape Wrath Trail in het noorden van Schotland. Die is eigenlijk veel te zwaar. Het seizoen is nog niet begonnen en er heerst bovendien een Lock Down, waardoor ze uit winkels, pubs en hotels worden geweerd. Het pad is te zwaar, zeker voor Raynor, die niet op het juiste schoeisel loopt. Maar daaruit blijkt ook al snel hoe weerbaar dit echtpaar is. Ze tekenen een andere wandelroute in, noemen die de ‘Sheigra Trail’ en wandelen op die manier naar het geplande eindpunt Fort William.
Blijven lopen
Heel voorzichtig voelt Moth het herstel zijn lijf in groeien. Ze moesten er lang op wachten en voelen dat ze nog lang niet klaar zijn met lopen. Een vriend oppert dat ze ook ‘gewoon’ naar huis kunnen lopen. Waarom niet? Ze fietsen een stukje, onder meer naar Holy Island, maar kiezen toch weer voor lopen. Via meerdere lange-afstandspaden, zoals de Pennine Way, het Offa’s Dyke Path en uiteindelijk het Southwest Coastpath, lopen ze terug naar huis. En Moth kan er, hopelijk, weer een tijd tegenaan.
Blaren en beten
Het boek leest fijn weg. Of het nu gaat over Moth’s ziekte, de indrukwekkende natuur, de opdringerige insekten of het fysieke ongemak van blaren en beten: je wil blijven lezen. Leuk zijn ook de ontmoetingen met andere wandelaars, onder meer wandelaars die het Zoutpad lazen, maar Raynor en Moth niet herkennen. Een inspirerend en aanstekelijk boek!
